Felix Sperans (Molenbeek-Wersbeek, 3 januari 1944) is een Belgisch auteur en kunstschilder.
Sperans wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog als ongewenst kind geboren. Vanaf zijn twaalfde brengt Sperans enige tijd door bij de paters, in een college voor priesterroepingen. Hij droomt ervan missionaris te worden zoals zijn idool pater Damiaan. Wanneer de paters besluiten dat hij niet geschikt is voor het priesterambt, gaat hij psychologie studeren aan de Katholieke Universiteit Leuven.
Hij komt daar tot de conclusie dat dit voor hem niet de juiste kennis oplevert van het "echte leven". Hij zet zijn studie stop, trouwt en krijgt twee kinderen. Hij gaat aan de slag als verzekeringsinspecteur.

Begin jaren 80 wordt Sperans door zijn toestand invalide verklaard en loopt zijn huwelijk stuk. Sperans blijkt zenuwziek. Hij lijdt aan een schizoaffectieve stoornis; een combinatie van schizofrenie en manische depressie. Om lotgenoten te helpen, richt hij in 1999 de vereniging 'Psychiatrisme' op en schrijft hij meerdere boeken over zijn leven, zijn ziekte en over de manier waarop hij daar tegenaan kijkt en mee omgaat.

Het boek 'Bij de psychiater' schrijft hij in 1997 samen met psychiater Marc De Hert van het UC Sint-Jozef te Kortenberg. Dit werk wordt een kleine bestseller in Vlaanderen. Het wordt meerdere malen herdrukt en verschijnt ook in het Engels en Japans. Kristien Hemmerechts zegt over zijn werk:

"Het werk van Felix Sperans biedt iets wat ik in ‘echte’ literatuur vaak mis. Hier is iemand aan het woord die weet waarover hij het heeft en het in ongekunstelde, heldere zinnen neerzet."